www.awangardowo.fora.pl :: Przegląd tematu - Wrażenia po przeczytaniu Insygni Śmierci.

ależ ja też uważam, że on wydoroślał, że śmierciojadów trzeba siłą i tak dalej. ale mnie burzy to, że on ot, tak sobie używa Cruciatusa. ot, tak sobie, jakby nie mógł go znowu rozwalić jakimś innym zaklęciem. od razu obezwładnić i związać, jak to potem zrobiła Minnie. ale nie. on go przecież musiał potraktować Cruciatusem.
moim zdaniem to jest w typie śmierciożerców.

nie, nie pominęłam tego. moim zdaniem było to absolutnie wystarczająco widoczne. (;

Potter zdecydowanie w siódemce nie jest TYM Potterem, wystraszonym nastolatkiem z ciagłym pytaniem do świata: "To właściwie o mnie chodzi?".
Staje się chyba... dorosły. No i przejawia się ta jego odaga i duma, którą widać już z piątce przy zmaganiach z Umbridge.
Takie moje zdanie.
Przecie nie mógł ciągle zachowywać się jak rozgotowany makaron skoro miał ocalić świat. :>

A mi się to akurat podobało. Za pierwszym razem wydawało mi się śmieszne, że nagle Potter nauczył się rzucać Imperio i Crucio, ale radzę przeczytać rozdział, w którym chowa Zgredka. Po tym, coś do niego dociera, wie, że musi wybrać i od tego momentu coś w nim pęka. Nie jest już naiwnym nastolatkiem. Choć Rowling to w zbyt mało widoczny sposób ukazała, łatwo było to pominąć.

Właściwie nie to miałam na myśli, ale przecież to była wojna! Śmierciożerców trzeba było siłą.

Sabino, czy ty byś kogoś rozciągała na jakimś łożu tortur, gotowała żywcem, biczowała i tak dalej i tak dalej tylko za to, że splunął twojej byłej wychowawczyni w twarz?
ja też książki mojemu młodszemu bratu przez dłuższy czas nie udostępnię ^^

ale przecież Harry po tych wszystkich wyprawach za horkruksami nauczył sie tak jabky większego przetrwania no i jak Amycus splunął na McGonagall, to sie Harry wkurzył, a przeciez naiczył sie jak walczyc i wiedział, że na śmierciożerców pomogą tylko takie zaklęcia Smile

popieram Harry'ego Smile

(chyba)

zgadzam się Lilias... Potter był odważny, ale chyba nie aż tak... no i nie był bezwzględny... nie powinien tak po prostu zadawać komuś takiego bólu... nie, mi to zdecydowanie do niego nie pasuje.

właśnie skończyłam czytać 7 drugi raz. i jestem w szoku, że Potter ot, tak rzucił Cruciatusa (na Amycusa Carrowa). tylko za to, że ten splunął McGonagall w twarz. no, naprawdę. lekka przesada, chce się rzec. przecież to jest zaklęcie torturujące!

Cóż, siódemka, jak dla mnie, była na pewno lepsza od szóstki. Nie tyle, co się wypaliła, ale po prostu był na nią nałożony zbyt wielki nacisk ze strony fanów i nie tylko. Poza tym ona sama zaczęła się gubić w tym co pisze. Do tej pory nie mogę dojść do ładu z datami urodzin Bellatrix, Narcissy, Syriusza… w czwórce sugerowała co inne, w piątce to wszystko obaliła ;/

jak tylko dorwałam książkę w swoje łapska (po angielsku) to przeczytałam 2 rozdziały pierwsze, po czym znudzona treścią przeskoczyłam do epilogu i odłożyłam na półkę całą książkę... moim zdaniem Pani Rowling wypaliła się. Ta część nie była tak dobra jak poprzednie...